Animasyon filmlerini her zaman filmlerden ve dizilerden daha çok sevmişimdir fakat bu sevginin temelinin neye dayandığını hiçbir zaman tam anlamı ile çözemedim. Belki daha içten geldiği için belki daha heyecanlı, karmaşık veya gizemli fakat emin olduğum bir nokta var o da beni alıp başka alemlere götüren mükemmel bir enerjilerinin olduğu. Ruhların Kaçışı sadece benim için önem taşımıyor aynı zamanda animasyon filmleri içinde de çok büyük önem arz eden bir eser. 2001 yapımı olan bu animasyon Hayao Miyazaki’ye ait. Ah üstad sana bayılıyorum! Her neyse Miyazaki sevgimi ayrı bir yazı da bahsederim… Miyazaki hem senaristliğini hemde yönetmenliğini yaptığı bu animasyonla Oscar bile kazanıyor hemde Oscar kazanan ilk anime oluyor şimdi diyeceksiniz ki bu animasyon filmi değil miydi anime ne alaka onu da kısaca özetlemek gerekirse Japonya’ya özgü çizim sanatı ile oluşturulmuş eserlere aslında anime deniyor kısa veya uzun olması farketmeksizin o nedenle Oscar bazında anime olarak değerlendirilen bir yapım olmuş aynı zamanda BBC’nin 23 Ağustos 2016’da hazırlamış olduğu “21. Yüzyılın En İyi Filmleri” listesinde de 4. sırayı yer almayı başarmıştır.
Peki bu animasyon filmi ile hikayem nasıl başladı kısmına gelirsek ben İstanbul Kartal’a bağlı olan Kurfalı mahallesinde ikamet ediyorum Kartal’da herkesin bildiği bir kültür merkezi vardır: Hasan Ali Yücel Kültür Merkezi. İnsanların aklına burası ile ilgili gelen en klişe detay çok küçük ve kullanışsız olmasıdır şimdi kültür merkezi ve animasyon filmi ne alaka diyebilirsiniz normalde burada sinema salonu beklenirdi ama tabi o zamanlardan maalesef günümüze kadar bu tarz yapımlar pek sinema salonlarına gelmiyor. Kurfalı da merkez alanda yaşam kalitesini yükseltme merkezi adı altında bir bina var etkinlikler, duyurular, bir takım resmi daireler burada yer alıyor, dağıtılan broşürde şans eseri Ruhların Kaçışı isminde bir animasyonun bahsettiğim kültür merkezine geleceğini gördüm o zamanlar yaşım 8-9 felan hemen koşa koşa ablalarıma söyledim (iki tane ablam var ben ailenin en küçüğüyüm bu detayı da burada verelim) ablamların da dikkatini çekmiş olacak ki hiç itiraz etmeden kabul ettiler. Efenim bir kaç gün geçtikten sonra akşam sanırım saat 7 civarı gösterimi vardı herkes heyecanlı salon cıvıl cıvıl sesleri hala kulağımda duyabiliyorum bende tabi küçücük boyumla oturmuşum fakat ekranı görebilmek ne memkün en tepesini ancak görebiliyordum yine de en köşede oturduğumdan yana eğilerek salonun geçiş alanından biraz görebilme fırsatı yakalamıştım sonra her klasik sinema filminde olduğu gibi ortamın ışıkları azaltıldı ve bende yıllar geçmiş olmasına rağmen hala yeri apayrı olan film artık başlıyordu ki o da ne salon 6-7-8 aralığında çocuklar ile dolu ama film alt yazılı? Önce herkes bir şok geçirdi tabi tepki veremedi sonra bir ses patlaması oldu “bu nedir böyle” “çocuklarımız nasıl anlayacak” gibisinden meğersem filmi salona getiren yetkililerin de daha filmden haberi yokmuş yoksa adamlar niye bu yaş kitlesine alt yazılı film getirsin? Söylenmeler bittikten sonra her aile tabi “ben sana anlatırım” ile filmi izlemeye başladı ama ne başlamak aileler anlatmayı geçin kendileri gözlerini filmden alamadı ki dönüp bize anlatsınlar herkesi büyüleyen etkisi altına alan mükemmel bir hayal gücü ile oluşturulmuş bir eserdi hatta ablamlar kendileri tekrardan Ruhların Kaçışını izleyelim dediklerinde şaşırmıştım.
Uzun yıllar geçti fakat Ruhların Kaçışını her açtığımda sanki ilk defa seyrediyormuş gibi heyecanlanıyorum ve böylesine bir hayal gücünün şaşkınlığını yaşıyorum. Film sizlere biraz karışık veya bağdaştıramadığınız konu dizilimi etkisi oluşturabilir çünkü çok fazla olay ve karakter içeriyor fakat tabloya daha çok ortaya çıkan ürünün farklılığı olarak bakarsanız o bahsettiğim ihtişamı sizler de fark edeceksiniz. Keyifli izlemeler… 🙂